Yπάρχει ένας Κόσμος μέσα σ’ έναν Λαβύρινθο. Παντού δρόμοι, άλλοι τρομακτικοί κι άλλοι υπέροχοι μα, όλοι απατηλοί όπως ο φεγγαρόδρομος. Στους δρόμους, ορατούς και αόρατους, περιπατητές -"Οδυσσείς" και μη- μορφές της κόλασης, μορφές του παραδείσου. Ζωή και θάνατος. Όλα διπλά και αντίστροφα. Τριγύρω τείχος αόρατο, συνεχές και αδιαλείπτως ρέον, που μοιάζει αδιαπέραστο. Όποιος βορά γίνεται του "Μινώταυρου", αρχίζει από την αρχή να περπατά στους δρόμους. Όσες ζωές κι αν ζήσουν οι περιπατητές μες στον Λαβύρινθο, η Ζωή τους περιμένει έξω, εκεί απ’ όπου ήρθαν...
Ποιος είναι ο Λαβύρινθος; Ποιος είναι ο "Μινώταυρος"; Πώς ένας περιπατητής θα πάψει να τροφοδοτεί τον "Μινώταυρο" και θα γλιτώσει; H Έξοδος είναι ανοιχτή, υπάρχει ο Δρόμος, όμως, ο "Μινώταυρος" μπορεί να νικηθεί μόνο από ένα "ασυγκίνητο ποτάμι"...